Za nami trzy dekady twardej i sztywnej implantoprotetyki opartej na stopach metali, tlenku cyrkonu i ceramice. Efektem tego fenomenu jest dziś duża część pacjentów zaopatrzonych w protezy stałe osadzone na implantach i cierpiących na bardzo bolesne powikłania spowodowane dysfunkcją stanu skroniowo-żuchwowego – CMD.
Aktualnie wiemy już, że pacjent leczony implantoprotetycznie ze zdecydowanie słabszą percepcją czucia w obrębie aparatu żucia, generuje wielokrotnie większe siły zgryzowe podczas procesu miażdżenia kęsów pokarmowych. W połączeniu z bardzo sztywną metalowo-ceramiczną i/lub alternatywnie cyrkonowo-ceramiczną koroną, implantoprotezą, twardym tytanowym łącznikiem oraz implantem zrośniętym z kością stanowi to bezpośrednią i stałą przyczynę postępującej dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego i następujących wraz z nią dalszych powikłań zdrowotnych.
Firma bredent jako światowy lider rozwiązań protetycznych już na przełomie wieku stała w opozycji do proponowanych przez przemysł twardych rozwiązań protetycznych. 
We współpracy z wiodącymi niemieckimi uniwersytetami medycznymi, hołdując odmiennej filozofii rehabilitacji narządu żucia zaczęła tworzyć program alternatywny, eliminujący sztywne materiały metalowe oraz ceramiczne w oparciu o wysokousieciowane elastyczne materiały protetyczne stosowane w ortopedii i kardiochirurgii. Rozwój i jakość współczesnych polimerów, jaki dokonał się przez ostatnie lata pozwolił na zupełnie nowe spojrzenie i podejście do rehabilitacji narządu żucia.
Ten wieloletni projekt badawczo-rozwojowy zaowocował powstaniem programu protetycznego pod nazwą brebionika, który dzisiaj staje się nowym standardem w małoinwazyjnej rehabilitacji narządu żucia w stomatologii estetycznej, oraz i przede wszystkim, biozgodnym i chroniącym staw skroniowo-żuchwowy fizjologicznym bioprogramem implantoprotetycznym, redukującym niekorzystne działanie sił zgryzowych o ponad 50%.
Program brebionika składa się z 3 poziomów:
Poziom materiałowy (biozgodność i bioprzyjazność) – eliminacja stopów metali, tlenku cyrkonu i ceramiki materiałami zaczerpniętymi z ortopedii i kardiochirurgii, uszlachetnionymi do funkcjonowania w jamie ustnej przez inżynierów bredentu wraz ze specjalistami z największych niemieckich uczelni technicznych i medycznych, zaowocowała wprowadzeniem w stomatologii nowej generacji wysokousieciowanych, niechłonnych tworzyw sztucznych zbliżonych swoimi parametrami fizycznymi (np. elastyczność) do naturalnych substancji (np. kości) występujących w ciele człowieka. Z tych materiałów wytwarza się bioniczne łączniki indywidualne oraz struktury implantoprotez stałych i ruchomych.
Nowa generacja amorficznych, wysokousieciowanych i niechłonnych polimerów High Impact Performance Polymer Ceramics), pozbawionych wypełniaczy w postaci kryształów szklanych, stanowi przełom w trwałych, estetycznych i abrazyjnie przyjaznych dla antagonistów licowaniach żywicznych.
Poziom konstrukcyjny (fizyczny) – idea konstrukcji bionicznego uzupełnienia protetycznego opiera się na technice sandwich, która wychodząc od zewnętrznej powierzchni kontaktu ze stresem zgryzowym (licowanie), zakłada wyhamowywanie i rozpraszanie energii kinetycznej szoku zgryzowego za pomocą amortyzującej, wielowarstwowej konstrukcji korony, mostu lub implantoprotezy (wielowarstwowe licowanie; mniej elastyczna od niego podbudowa licowania; jeszcze mniej elastyczna, ale wciąż nie sztywna, ponieważ zbliżona modułem elastyczności do naturalnej kości ludzkiej struktura protezy i bioniczny łącznik indywidualny). 
Każda kolejna warstwa konstrukcji jest sztywniejsza i mniej elastyczna od poprzedniej, tworząc efekt wyhamowująco-rozpraszający i równocześnie stanowiąc konstrukcyjne jej podparcie. 
Jest to mechanizm wprost zaczerpnięty z idei funkcjonowania klasycznych kamizelek kuloodpornych, gdzie każda kolejna warstwa sztywniejszego nylonu balistycznego wyhamowuje energię kinetyczną uderzającego w nią pocisku.
Poziom łączący (mechaniczny i chemiczny) – ze względu na zwielokrotniony szok zgryzowy u pacjentów implantologicznych, dynamiczna implantoproteza bioniczna wymaga połączeń pomiędzy swoimi warstwami o najwyższej technologicznej jakości i trwałości, tak aby stopień zazębiających się elastyczności poszczególnych warstw protezy podczas jej wieloletniej pracy z energią szoku zgryzowego nie powodował redukowania lub uszkadzania połączenia między nimi. W systemie brebionika są za to odpowiedzialne: technologia for2press dla fizjologicznych łączników indywidualnych oraz materiały wiążące opracowane i opatentowane przez szanowany i renomowany Friedrich-Schiller-Universiteat Jena (Niemcy) dla łączenia podbudów z licowaniami, które stanowią dziś awangardę i nowy platynowy standard protetycznej ery postmetalowej i postcyrkonowej.
► visio.link, MKZ Primer, MKZ EM-Aktywator, K-Primer